Dichter van de Hoeksche Waard

Wissel

Als op een dinsdag in dit leigrijs krochtig leven

de wanhoop naarstig mijn wat wankele kuiten tart

het Oudjaarslied omfloerst in streng verstikkend zwart

Gelukkig is dit niet heel lang gebleven.

Mijn tred, veel lichter dan ik ooit had durven dromen,

alwaar geen zwarte pakken zijn,

geen hoge hoed of kraaienkners

noch dissonant of klaaglijk rouwend vers

Een komend jaar waar het Jouw zal zegevieren in het Mijn.

Jij wakkert mij met liefde aan, mijn boei en ankerlicht

Jij immers kent mijn zijn, mijn leeuwen en mijn beren

De twijfel zal in ‘t vlammen van jouw geest tot as verteren

Het duwtje in de rug, het boek van droefenissen dicht

Dus heffen wij in vlucht de groezelige glazen en treurig is dat dikwijls niet

De naam van wat er klotst van secundair belang

Het promillage zorgt voor fris gebloemd behang

Het eiland-dichterschap in het verschiet

Het komend jaar zal beter zijn misschien

Al zit dat niet in hele grote dingen

Van tijd tot tijd, je ziel uitwringen

In wat nog komt maar wat je niet kunt zien

Het woelen in de aarde en naar sterren willen reiken

De morgen die in alles past, een nieuw begin

Ik loop verrukt de ogen van mijn lezers in

Mijn woeste zee omringd door dichters-dijken

En in de opium van het gesproken woord

kijk ik je aan en zie in dit gedicht

jouw beeld ontstaan in Januari-licht

De oproep aan de dichter, kom aan boord!